De meest onwaarschijnlijke uitvinding uit Jommekes en Suske en Wiskes blijkt toch mogelijk te zijn. De teletijdsmachine, op patent van Gobelijn of Barabas, bestaat echt! Ik stapte een maand geleden in het toestel van Iberia en kwam een dag later terecht in het Andesgebergte. Deze reis is realiteit want een pilletje om in drie minuten Spaans te spreken heb ik niet gekregen en wiske is vooralsnog nog onvindbaar.
Bijna iedereen of officieel 85% van de bevolking leeft van de landbouw. De beroepsuitoefening van boer, bij ons een uitstervend ras, is hier de beroepskeuze nummer één. Veel mensen brengen het grootste deel van hun tijd door op het veld. Tractors zijn hier zeldzaam dus wordt alles nog met de hand gedaan. Er is waarschijnlijk te weinig kapitaal voor een tractor en het veld is vaak te stijl of onbereikbaar door de puzzel van aaneengesloten percelen. Elk plekje dat zich daartoe leent wordt bewerkt, in het hooggebergte op hellingen van 45° en meer.
In de bergen zijn de muren van aarde en de daken van stro. Slecht enkele inwoners van een communidad hebben een auto. Mensen doen wekelijks een wandeling tot anderhalf uur om de markt te bereiken. Het zijn omstandigheden die ik me slecht kon voorstellen van de verhalen van grootouders. De weg terug, altijd bergop, kan dubbel zo lang zijn. De groenten zijn verkocht maar de inkoop van een koe of een big moet mee naar het dorp. Ik ga niemand onrecht aandoen door ons berglandschap te vergelijken met de heuvels alhier. De grootste asfaltproducent is in de provincie maar dat wordt voornamelijk gebruikt voor de grote verbindingswegen. Toch is hier op een of andere manier een kentering merkbaar. Voor een winkeltje staan gasfornuizen te koop. De mogelijkheden om beetje bij beetje ‘luxeproducten’ aan te kopen groeien. Toch hoop ik stiekem dat de de indigenas hun cultuur, voor zover ik die ken, nooit helemaal overboord gooien.
Het onderwijs van kinderen boet in aan het werk thuis. Toch wordt de school op allerlei manieren met grote zorg behandeld. Het schoolgebouw is het mooiste en grootste van heel het dorp. Op zondag plaatsen enkele padres in Sablog een tegelvloer in het computerlokaal. De leerkrachten, meestal uit andere dorpen of zelfs Riobamba, zijn betaald door de plaatselijke gemeenschap. In tegenstelling tot onze striphelden zit men hier wel op de schoolbanken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten