Guamote station

Ik hoor taalklanken die ik klasseer onder Portugees. Wanneer ik vraag naar mans nationaliteit geeft hij als antwoord: Belgique. Een Waal die Engels sprak met een Duitser dus. Een uur later komt er een groep Vlamingen en een jonge Gids die het niet gemakkelijk lijkt te hebben om de gretige groep nieuwsgierigen op haar wenken te bedienen. De rondleidingen doorheen Inti Sisa blijven voorlopig altijd een plezier door de verscheidenheid aan nationaliteiten maar ook door de organisatie die toeristen steeds kan opvrolijken. De kleuters doen met plezier een opvoering met versjes en dans, op aanvraag stikt het naaiatelier in sneltempo een poncho en het keukenpersoneel schotelt haar specialiteiten voor, tortillas van Quinoa en empanadas met kaas of banaan.

De reden van al dat bezoek is de ligging van Guamote op de Panamerikana tussen de hoofdstad Quito en Cuenca, de cultuurstad van Ecuador. De wereldbekende spoorlijn naar de duivelsneus loopt eveneens door Guamote. De bus-trein gaat niet meer op de kronkelende bergpas maar concrete plannen moeten dit voor de komende grote vakantie terug mogelijk maken. De trein stopt een twintigtal minuten in Guamote, net genoeg voor een hapje en drankje. De trein blaast luid als het tijd is om te vertrekken. Het station en de straten eromheen komen zo uit een Western tevoorschijn. Toerisme is hier al bij al heel beperkt in vergelijking met andere trekpleisters.

Volgende week begin ik met enkele lessen, de tijd die ik vrij heb kan ik gebruiken om lessen voor te bereiden. De voorbije week heeft het dagelijks geregend. De maand november is een uitschieter op de pluviometer. Dankzij de hoogte kennen we geen Zennevallei- of Letterbeekstraateffect en af en toe komt de zon toch stevig opzetten.