Quito

Na drie dagen Quito ben ik zonder kleerscheuren terug in Guamote geraakt. Het scheelt niet veel als ik in Quito aankom. Omdat het hostal slechts vier blokken van de bushalte verwijderd is ga ik te voet verder. Het is donker en het regent. Na de eerste blok loopt iemand naar me toe en vraagt een dollar. De hoofdweg is nog dichtbij. Hierdoor kan ik me met wat geluk in veiligheid brengen. Enkele getuigen zeggen me dat ik best zo snel mogelijk een taxi neem. Die zijn in Quito zo talrijk dat ik maar mijn hand hoef uit steken en meteen kan instappen. Het is duurder dan bussen maar elke lopende meter is er een te veel, zeker met een reistas met alle mogelijke papieren die noodzakelijk zijn om hier een jaar te mogen blijven.

Mijn bezoek aan Quito is dan ook hoofdzakelijk om mijn visum te valideren. Op de vraag hoe dat precies in zijn werk gaat is geen eenduidig antwoord te verkrijgen. Bij de dienst migratie krijg ik een briefje van één op twee cm met het adres van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Bij het voorleggen van alle papieren ontbreekt me daar enkel nog een kopie en een geel mapje, gelukkig verkrijgbaar om de hoek. Terug een nummer trekken, wachten en uiteindelijk krijg ik een briefje van één op twee cm met een rekeningnummer en 10 dollar opgeschreven. De bank is zes blokken verder. Na een uur aanschuiven in de bank keer ik met het betalingsbewijs terug naar het ministerie. Nummertje trekken, wachten en als alles in orde blijkt mag ik woensdag terugkomen achter mijn pasport met een stempel in.

Nog twee nachten in Quito dus. Mijn redding komt uit België, sterker nog, uit Gooik. Dankzij Jos Bellemans, organisator van het jaarlijkse Wereldbollen voor 11.11.11, kan ik bij diens zoon terecht. Herwig woont sinds 1997 in Ecuador en werkt daar voor de NGO Volens. Na drie jaar teruggeweest in België woont hij nu een half uur buiten de stad met zijn vrouw en dochtertje. Het is een heel leerrijke ontmoeting want Herwig is sinds hij hier aankwam actief bezig met ontwikkelingssamenwerking en kent het land en de gebruiksaanwijzing ervan. Bij het eerste heeft hij naar eigen zeggen grotendeels gebruik gemaakt van zijn ervaring bij de chiro in Kester en later ook nationaal. Momenteel coördineert hij jongerenprojecten in onder meer Riobamba en Cuenca, na Guayaquil en Quito zijn dat de grootste steden in Ecuador. Ik kan mijn valiesje laten voor wat het is en twee nachten overnachten, lekker eten en TV kijken.

Quito is dus een te drukke, goed vervuilde stad maar wel altijd de moeite om deze Zuid-Amerikaanse metropool, op een rustig manier, te bezoeken. De stad is een langgerekte kern met langs weerszijde bergen, alles op minstens tweeduizend meter hoogte. Een beetje zoals Luik met wat verbeelding weliswaar. Als het donker is geven de huizen op de hellingen een sterrenhemel aan lichtjes. Het historische centrum gaat terug tot ver in de tijd, maar om te weten hoe ver precies ben ik niet lang genoeg kunnen blijven. Al kan wikipedia of google daarbij helpen. Dankzij Inti Sisa kan ik een van de vele colleges in de stad bezoeken. Omdat het weinige geld te snel op is moest ik al gauw terug.

De dag van mijn vertrek bracht ik snel een bezoek aan de heuvel met het beeld van de Virgen de Quito, waarvan ik beneden dacht dat het een engel was. Met dat bezoek, een ticketje, wachten en een stempel kan ik een jaar verder. Back to Guamote.