Plechtige Communie

Confirmacion heet het in het Spaans. Na de muziekles ga ik naar een misviering voor vier comunidades waarvan jongeren tussen de 15 en 20 jaar oud een kruisje zullen ontvangen. Onze muziekleraar speelt de begeleiding op gitaar met een koor van vrouwen die prachtige quichua teksten schertsen, of toch prachtige melodieën. We komen gelukkig anderhalf uur te laat in de mis die nog een uur zal duren. Geen overvolle kerk want heel wat familieleden zitten buiten in de zon te wachten tot wanneer men buiten komt en snoep in het rond zal gooien.

Zij die wel in de kerk zitten verhuizen naar het altaar om niets te missen wanneer de kruisjes worden uitgedeeld. Een vijftigtal jongens en meisjes lopen respectievelijk met peters en meters naar voor. De pastoor van dienst is de bisschop van Chimborazo bijgestaan door de pastoor van Guamote zelf. Die laatste zien we later op de dag hoog in de bergen een mis opdragen aan de heilige maagd van Guadalope. De priester uit Riobamba toont dat hij tot meer in staat is dan enkel uit hét boek lezen. De preek verloopt geanimeerd wanneer hij aan de communicanten vraagt wie zich wil inwijden. Bij de meisjes steekt een iemand de hand op en van de jongens zijn er vijf die religieuze toekomstplannen overwegen. De opvolging is verzekerd.

Het wordt helemaal rock&roll als ons gevraagd wordt of we geloven in de heilige geest. Er volgt een mompelend ‘wij geloven in de heilige geest’. Onvoldaan herhaald de overste tot drie maal toe zijn boodschap en de laatste keer roept de kerk voluit ‘CREAMOS EL SPIRITU SANCTI’. Nog meer van de geloofsbelijdenis laat hij eenmaal door de vrouwen en andermaal door de mannen uitspreken. Zaten de vrouwen niet bijna allemaal aan de linkerkant had hij enkel nog het volk kunnen opdelen in de linkerzijde en rechterzijde. Graspop-taferelen waren er vooralsnog niet maar Indigenas in een kerk geven toch aardig wat sfeer.

Bij gebrek aan een foto in de kerk, deze uit een comunidad...