De vrede in Guamote

Er is 's nachts in Guamote niet veel te beleven. Af en toe opent een plaatselijke biljart club haar deuren. Ditmaal voor een biljart en kaarten tornooi. Het tornooi wordt een maat voor niets en kent geen winnaar. De aanwezigen gaan zonder enige zin voor competitie in caféspelen aan het dansen en drinken. De competitie zet zich immers voort in Pilsener. De bekers voor de overwinnaars blijven dus mooi staan in Mocho’s bar.

Ik herhaal graag dat het bier niet straf is maar wel aan ad fundum tempo wordt gedronken. Bij de aankoop van een fles of een krat wordt slechts één glas uitgedeeld dat vlot moet rondgaan. Even worden sommige aanwezigen opgeschrikt door de komst van de plaatselijke autoriteiten. Ik hoor meteen ‘cedula’ of de identiteitskaart die ik in Guamote nooit bij me draag. Gelukkig maken de mannen in uniform een grap en zo weten ook de meeste aanwezigen. De muziek gaat een streepje lager en de vrienden van de politie worden algauw van drank voorzien en zullen niet voor mij de deur uitgaan.

Niet ver daarvandaan is het week na moederkensdag feest in de parochiezaal die ‘barrio central’ heet. Het is voornamelijk een bijeenkomst van Mestiezen die een minderheid vormen in het kanton met een uitzonderlijk hoge indigina populatie. Net als in Mocho’s bar wordt er in de parochiezaal onder meer op Cumbia gedanst. Cumbia is een mengeling van traditionele muziek en synthesisers die vooral door Indigena’s wordt gemaakt en waarop men danst zoals men dat alleen in Guamote kan. Twee aan twee trekt men de armen met de ellebogen licht geplooid afwisselend links en rechts naar zich toe, de knieën opheffend tot bijna boven het middel en het hoofd dat van links naar rechts zwaait. Een beetje van voren naar achter, boven naar onder en van links naar rechts tegelijkertijd.

Op zondag is het een en al rust en vrede in Guamote. In de vroege middag geniet ik van ceviche, een vissoep met ajuin en limoen. Dit is volgens ervaringsdeskundigen voor iedere Ecuadoriaan de ideale manier om hoofdpijn tegen te gaan. Anderen zweren bij de combinatie met pilsener. Dat laatste laat ik in de mate van het mogelijke achterwege. Een keuze die zo niet de rest van de dag kan beïnvloeden.