Vuurwerk

Bij Nieuwjaar horen kerstinkopen. Op de laatste dag van het oudejaar gaan mama, Luís en ik shoppen in Riobamba voor het klaslokaal van Inti Sisa. Luís speelt charango en wijst ons met plezier de weg wijst in Riobamba. Met schoolmateriaal van schoolborden tot zeven honderd steekmappen keren we terug naar Guamote, oudejaar tegemoet. De andere weggebruikers hebben niet zelden een pop gebonden op de voorste bumper of op het dak van de auto. De zelfgemaakte poppen met onder meer enkele Homer Simpsons zullen om middernacht in vuur opgaan. Het is de plaatselijke traditie om het slechte te verbranden en zo het nieuwe jaar gezuiverd van alle kwaad in te gaan.
Onderweg worden we opgehouden door samengekomen jongeren die versperringen opleggen op de Pan American Highway. Boomstammen, gespannen koorden of een geïmproviseerde bareel houden auto’s tegen zodat een groepje mannen met borsten, gorilla’s en meer feestvierders dansend tol innen. Enkele tientjes verder komen we aan in Guamote.

Iedere wijk heeft haar eigen poppen gemaakt, zo ook heel wat gezinnen. Soms wordt heel de familie daarbij verpopt. In de straten branden vuren om de mensen te verwarmen. Om exact 12u kom ik aan in Tshacasa, de gemeenschap van mijn collega, op zoek naar zijn dronken broer die op Kerstmis voor de eerste keer vader werd en deze avond tijd maakt voor vrienden. Die vinden we niet meer terug, wel een groep padres in het enige plaatselijke winkeltje dat deel uitmaakt van de school, die dient als feestzaal, ontmoetingsruimte en al wat de gemeenschap aanbelangt. De meeste mensen staan rondom twee grote brandende poppen uit stro ontworpen. Ze hebben schoenen aan, misschien wel het mooiste paar van het dorp. Ik stel vast dat het alleen maar een kinderdroom kon zijn om met een indianen rondom een groot vuur te staan, bij deze werkelijkheid. Het vuurwater en andere sterk gealcoholiseerde drank, een voor mij en een voor de chauffeur eveneens voor mij, maken dat ik in minder dan een uur de werkelijkheid niet meer goed voor ogen zie. Ik weet me om twee uur veilig in bed te gooien. Om zes uur zal de fanfare door de straten wandelen, een raadsel of deze van de late of de vroege lichting deel uitmaakt.

De eerste januari is de rustigste dag sinds mijn verblijf in Guamote. Rolluiken blijven naar beneden. Toch is er hier en daar opnieuw een feest aan de gang. Op de straat smeulen enkele zwarte plekken, al het slechte is (bijna) opgebrand. Het is 2011, maar dat zal men maandag pas echt geweten hebben.
‘Aan iedereen karrenvrachten altruïsme, liefde, vriendschap, solidariteit, humor en zachtaardigheid. En anders een stomp in de maag!’(Jonas Geirnaart)
‘Ik wens voor al mijn ex-vriendinnen een beter lief toe… en voor mezelf ook :) ’ (Selahattin Koçak)
‘België een regering met ratio, visie en dikke ballen en SK Oetingen* een paar doelpunten meer.’ *ter vervanging van SK Berkenrode. (Jan Eelen)
‘Ons allen: een revival van ons ecologisch besef. Al de mijnen: een goede gezondheid. Roger Van Gheluwe: een biechtstoel met tralies aan beide zijden.’ (Frank Raes)

RSCA: Veel voetballen voor de wijk rondom het Astridpark zij het niet tijdens een kwalificatie van de Champions League.
Aan Tom Waes twee pinten bier.
Aan alle eerlijke underdogs triomf.
Gelukkig Nieuwjaar aan iedereen, moge het goede voortleven, volhouding en inspiratie voor wat komen zal.