“Het is gewoon mijnen droomdag” zei Van Summeren in een ontbloot mager bovenlijf. “het was mijn beslissing om tot de carrefour te wachten" zei ‘De Peet’. Alweer had heel Vlaanderen een beetje het gevoel een klassieker te winnen. Op een zondag om negen uur in de ochtend hoorde ik op radio 1 hoe Nick Nuyens won in Meerbeke en een week later die andere subtopper in Roubaix.
Bij gebrek aan de koers ben ik in Riobamba maar gaan kijken naar een van de grootste rodeo’s van het land waar ruiters gekleed in poncho’s, hoed en broeken van dikke vacht met sierlijke beheersing te paard een rund opjagen om hun lasso precies om diens horens te gooien. Tijdens de rodeo blijft men zo lang mogelijk op een stier of een wild paard zitten. Ik kende rodeo slechts uit Amerikaanse films en ook van de mechanische stier op een van de Gooikse jaarmarktedities toen ik 31 seconden op de stier bleef zitten maar een seconde te weinig om de hoofdprijs te winnen. De teugel sneed gedurende een halve minuut in mijn hand met een pijnlijke wonde tot gevolg. Een deelnemer in Riobamba kent minder geluk wanneer een poot van de stier op zijn been terechtkomt. In een echte rodeo begint de stier meteen bij de hoogste moeilijkheidsgraad zodat de rit nooit langer duurt dan tien seconden als men al niet valt nog voor de stier zijn hok uit komt. Dat geeft mogelijk een beetje hetzelfde gevoel als een valpartij of fietspech in het bos van Wallers, daar waar de finale echt kan beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten