Een wandeling naar de comunidades maakt menig op het veld ploegende mensen nieuwsgierig en een beetje verbaasd om gringo´s op hun weg te zien stappen. Zij zelf rijden immers met een camionette die bij daglicht een keer naar boven gaat en bij duisternis naar beneden. Na een wandeling van drie uren staan we acht honderd meter hoger in de paramó, een prairiegebied met grazende runderen en hier en daar een ezel tussen. We bevinden ons afgelegen van een afgelegen gemeenschap van een afgelegen kantonstadje, op een uur van een afgelegen provinciehoofdstad in een ver land.
Het einde van een omgeving is het begin van een andere, verschillende kuddes schapen kruisen onze wegen, een boer berijdt zijn ezel, een vrouw voedt haar runderen, een andere loopt met twee stieren op een berg, naar nergens lijkt het. In de valavond vloeien mist en wolken tussen de velden. Een collega werkt in zijn vrije dagen in zijn comunidad om het veld te bewerken en runderen te laten grazen. We krijgen in zijn hut net geteelde aardappelen en pas gemolken warme melk en vallen net niet in slaap in deze mystieke omgeving en bijna surreële authenticiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten